Geef, dan zal je gegeven worden; een goede, stevig aangedrukte, goed geschudde en overvolle maat zal je worden toebedeeld. Want de maat die je voor anderen gebruikt, zal ook voor jullie worden gebruikt. (Lucas 6:38)
Op onze reis in Guatemala hebben we een avond doorgebracht met studenten die al wat langer worden gesponsord door Compassion. We hebben met hen gegeten en geluisterd naar hun verhalen. Linda, het meisje dat bij ons aan tafel zat, genoot zichtbaar van alle aandacht en van de luxe maaltijd. Ze kon echter niet voorkomen dat een reisgenote, die naast haar zat, in de gaten had dat ze stiekem haar stukje kip van haar bord haalde en in een doosje deed dat op haar schoot stond. Toen onze reisgenote er, op zijn Nederlands – zeer direct – naar vroeg, vertelde ze dat haar moeder een slechte gezondheid had en niet kon werken vanwege een oogziekte. Voor hun inkomen waren ze afhankelijk van wat Linda binnenbracht met haar eigen werk. Het stukje kip was voor haar moeder.
Dat was confronterend. Voor ons was het zo’n mooi moment om hen te ontmoeten in een super-de-luxe hotel en om in alle rust een gesprek te voeren. Maar we kregen, door dat stukje kip, even een blik in het leven van Linda waarin overleven en de zorg voor haar moeder centraal staat. Zij moest die avond met de bus weer naar huis en het laatste stuk te voet, omdat daar geen bus durft te rijden vanwege bendeactiviteiten...
Het voor ons zo vanzelfsprekende stukje kip werd even iets minder vanzelfsprekend. Zij wilde van die rijkdom, die ze even mocht beleven, delen met haar moeder. Wat kostbaar om te zien en wat beschamend en moeilijk om als rijke Nederlander daar aan tafel te zitten en nauwelijks besef te hebben van haar werkelijkheid.
Het voor ons zo vanzelfsprekende stukje kip werd even iets minder vanzelfsprekend. Zij wilde van die rijkdom, die ze even mocht beleven, delen met haar moeder.
Ik moet denken aan de jongen die wat eten voor zichzelf bij zich had en verzeild raakte in de menigte die razend enthousiast was om naar dat nieuwe fenomeen te luisteren, die nieuwe leraar. Met duizenden zaten ze daar. Uren te luisteren naar wat deze Jezus te vertellen had. En dan komen er door de rijen heen die vrienden van de rabbi vragen of iemand nog eten heeft. Het zal je maar gevraagd worden! Hongerig je eten weggeven om het te delen met een ander. Voelde dat jongetje zich vereerd, overrompeld of bang dat hij niets meer terug zou krijgen? Het staat er niet in Johannes 6, maar hij geeft weg wat hij heeft en krijgt het in overvloed terug. Blijkbaar werkt dat zo in het koninkrijk van Jezus. Het is de bedoeling dat we in ons geven gericht zijn op de ander. Welke maat gebruik jij voor anderen? Durf jij op God te vertrouwen als je geeft of als je deelt van wat jij hebt ontvangen? Het staat er zo eenvoudig, maar het kan behoorlijk bedreigend en uitdagend zijn. In dit nummer van Thuis hopen we dat je bemoedigd en geïnspireerd wordt om te gaan delen. Wat heb jij te delen?
Hartelijke zegengroet!